Eerste week in Gambia

Nu alweer meer dan een week in Gambia. Wat een land! Je kan het je zo gek nog niet bedenken of het is anders. Van de omgeving en het weer tot aan de mensen. Het was meteen op het vliegtuig al een hele cultuurschok. Ik werd opgehaald door m'n werkbegeleidster en de 4 andere studenten wat al een heel welkom gevoel gaf! We waren toen met 5 Nederlandse meiden die Verpleegkunde studeren, Sefanja/Binta, Berendien/Niema, Irene/Haddy, Hilde/Ida en ik. Mijn Gambiaanse naam zou ik later krijgen.

Op m'n eerste dag (do 16 feb) heb ik eerst een rondleiding gehad door het gebouw en de kliniek. Iedereen was super vriendelijk. Ik heb die dag ook mijn Gambiaanse naam gekregen, ik word hier Aischa genoemd. Die avond hadden we een ontmoeting met de Nederlandse ambassadeur van Gambia.

Op m'n tweede dag (vr 17 feb) heb ik meegeholpen aan de verhuizing naar de eerste dokterspost in Sinchu Alhagie. Wat een ervaring! Hierboven een foto van de "verhuiswagen". 's Avonds m'n eerste kennismaking gehad met de vriedengroep.

Zaterdag (18 feb) hebben we de verjaardag van m'n werkbegeleidster (/baas/adviseur/verpleegkundige) gevierd aan het strand, waarna we heerlijk zijn gaan eten in een Nederlands restaurantje. Even ter afwisseling van al het pittige eten wat we hier krijgen. En daarna heb ik mijn eerste ervaring gehad met het Gambiaanse uitgaansleven. WAUW. Niet te omschrijven hoe dit gaat.

Zondag (19 feb) hadden we het afscheidsfeestje van Irene/Haddy. Zij had de afgelopen 6 maanden vrijwilligerswerk gedaan in de kliniek maar maandag was het dan tijd om naar huis te gaan. We hebben onder het genot van een barbecue op zn Gambiaans genoten van de laatste dag samen met de meiden en de vriendengroep. Je wordt hier zo snel zo hecht omdat je samen dit avontuur ingaat.

Heel snel ging die dag voorbij en toen was het alweer maandag (20 feb). De dag van Irene's vertrek en mijn eerste werkdag. Ik had een ochtenddienst van 8.00 tot 12.00. Zoveel dingen zijn anders als in Nederland. Totaal niet patientvriendelijk of zuinig met het strooien van medicijnen. 's Middags de verhuizing naar een dokterspost in Daranka, je merkt heel snel dat hoe meer je het binnenland in gaat, hoe armoediger het wordt.
De dag vloog voorbij en het was zo tijd om Irene naar het vliegveld te brengen....

Dinsdag een middagdienst van 12.00 tot 16.00. Een hele saaie en lange dienst omdat er weinig patiënten waren. 's Avonds naar de vriendengroep.

Woensdagochtend heb ik kennisgemaakt met de Babylon School. Deze is opgericht door dezelfde stichting als die van het ziekenhuis namelijk de Kinderen van Lamin. Als tubab (blanke) ben je in de meeste delen van Gambia heel bijzonder en alle kinderen willen je aanraken en met je spelen. Dit was een hele bijzondere ervaring om de kinderen daar in de klas te zien. Ik kreeg van een social worker van de school een rondleiding en het is bizar om gemiddeld zon 60 kinderen in zon lokaaltje te zien zitten. Respect voor de leraren die deze stuiterballetjes onder controle moeten houden. Daarna zijn we naar de vriendengroep gegaan om kennis te maken met het zoontje van Keba, en van de jongens in de vriendengroep. Aangezien het mannetje nog niet zoveel tubabs had gezien was hij toch wel een beetje bang voor ons. Die dag nog een kuikentje gered met gevaar voor eigen leven. Het beestje zat verstrikt in wat touwtjes, maar om hem te bevrijden moesten we hem optillen en daar was moederkip het niet helemaal mee eens...
's Avonds een nachtdienst van 20.00 tot 0.00. Hoe stil het dinsdag was, zo druk was het die nacht. We hadden 2 zieke jongetjes van 4 en 8 opgenomen liggen. Hartbrekende situatie...

Dat was 1 week in Gambia!