Week 3

Weer een week voorbij in dit prachtige land!

Donderdag (2 mrt) heb ik 's ochtends weer mogen genieten van de aanwezigheid van de heerlijke kindjes op de school. Gelukkig weinig bijzonderheden. 's Middags samen met Hilde, Sefanja en Machteld naar de Serrekunda Market. Wat een heerlijk dag was dit. Eerst geld wisselen, en toen hebben we afgesproken dat die meneer voortaan naar ons komt om het geld te wisselen omdat hij zich zorgen maakte om onze veiligheid. Daarna heeft een andere lieve man ons een rondleiding gegeven over de Serrekunda Market omdat Machteld hier nog niet was geweest. Terwijl we heerlijk tussen de kleurige stofkraampjes, viskraampjes en alle andere soorten kraampjes struinden, hebben we mogen proeven van alle lokale lekkernijen (oke niet alles was even lekker, maar wel lief dat we mochten proeven). Nog even mogen helpen bij het voorbereiden van meel (zie foto's). Toen was het tijd om naar huis te gaan voor het eten. Onderweg naar de kliniek werden we uitgenodigd voor een feest op zondag bij een van de compounds.

Vrijdag (3 mrt) had niemand shifts om aan de boxen te werken. We hebben 's ochtends met elkaar de kindjes gedaan zodat ik kon laten zien wat er moest gebeuren en waar er op gelet moest worden. 's Middags aan de boxen gewerkt en 's avonds naar de jongens.

Zaterdag (4 mrt) zijn we met alle vrouwelijke tubabs naar het strand geweest, inclusief de 2 kindjes van een van de dokters. Nog zo'n heeeeeerlijke dag. Sefanja heeft gereden, diep respect voor dat! De wegen zijn hier echt vreselijk zo zonder verkeersregels. 's Avonds naar Time In (de club) waar ik het ontzettend naar m'n zin had totdat ik erachter kwam dat ik m'n Gamibaanse telefoon ergens ben kwijtgeraakt.

Dus zondag (5 mrt) weer naar de Serrakunda Market om een nieuwe telefoon en simkaart te kopen. Ook maar gelijk even naar de tailor om een van m'n stoffen om te laten toveren tot een rok.

Maagdag (6 mrt) weinig bijzonders gedaan eigenlijk en een nachtdienst waar ik 2 opgenomen patienten had en een moeder langskwam met haar 4 maanden oude baby met een ernstige longontsteking.

Dinsdag (7 mrt) had ik even nodig om flink uit te slapen, gelukkig had ik dienst van 16.00 tot 20.00 waardoor dat ook kon.

Woendag (8 mrt) had ik de kindjes weer. Nadat ik klaar was met de kindjes had ik besloten om met een meisje uit een vorige groep mee naar huis te lopen omdat ik me toch wel heel erg zorgen om haar maakte. Ze was ondervoed en heel somber. Dus ik liep met haar mee naar haar compound (niet wetende dat dat toch bijna een half uur lopen was). Daar aangekomen werd ik heel vriendelijk ontvangen en hebben ze me het verhaal van het meisje verteld. Als het kon neem ik haar mee naar huis... Toen werd het tijd voor mijn wandeling naar huis, eigenwijs dat ik was sloeg ik het aanbod om me naar huis te lopen af... Ik wist de weg nog wel (dacht ik). Daar zou ik nog wel spijt van krijgen. Om een lang verhaal kort te maken, ruim een uur later kwam ik bezweet, afgepeigerd en helemaal naar de kl*te thuis. De rest van de dag niet meer in staat geweest iets te ondernemen.