Week 5 met m'n ouders

Week 5

Donderdag (16 maart) ben ik samen met Annemieke bij m'n ouders in het hotel gaan ontbijten. Wat een luxe na 4 weken lang tapalappa met chocopasta te eten. Daarna zijn we met zn vieren vertrokken naar de eye clinic in serrekunda waar een van mijn collega's ook werkt. Hij heeft ons een rondleiding gegeven. De eye clinic bestond uit 3 losse gebouwen, de clinic zelf waar de testen worden uitgevoerd en het consult wordt gedaan, dan de ward waar patiënten een nacht voor/na operatie kunnen verblijven en dan de theatre (nee niet voor toneelstukken) waar de operaties worden uitgevoerd. Wat een ervaring! Het is zo interessant om de verschillen en de overeenkomsten te zien tussen hier en Oogziekenhuis Rotterdam.
Hierna ben ik samen met m'n ouders naar de Serrekunda Market geweest, maar aangezien het nog drukker en chaotischer was als normaal, waren m'n ouders het binnen 5 minuten al zat. Dus hebben we de rest van de dag heerlijk bij het zwembad gezeten.

Vrijdag (17 mrt) had ik de kindjes, maar omdat vrijdag hier een soort zondag is had ik maar een groep. 's Middags weer naar m'n ouders voor een heerlijke middag zwembad. (En na het zwembad een heerlijke douche, dat miste ik zooooo erg.)
's Avonds uiteten en uiteraard moest er nog wat gebeuren aangezien het met m'n moeder nooit saai is. Een medewerkster liet een pot pindasaus vallen en dat kwam toevallig alleen maar op m'n moeder dr (witte) jurk. Hilarisch natuurlijk wat voor effect die bruine klonterige saus heeft op een witte jurk ter hoogte van haar boeddaba.

Zaterdag (18 mrt) had ik een taxichauffeur geregeld die ons de hele dag langs een aantal highlights van Gambia zou brengen. Zo zijn we eerst naar Crocodile Pool geweest, waar we een stukje geschiedenis van Gambia hebben opgesnoven en waar we krokodillen hebben geaaid. Vervolgens hebben we de lange verschrikkelijk mooie toch gemaakt naar Paradise Beach. Alleen de rit er naartoe is al een traktatie voor het oog. Na heerlijk wat uurtjes op het strand te hebben vertoefd zijn we naar Kanji gereden. HET vissersdorp van Gambia. Onvoorstelbaar. Over het hele strand staan koelboxen, voor de verkopers om hun vis in te bewaren. Dichter bij het water wachten tientallen vrouwen op de mannen die terugkomen met de vis om het gelijk schoon te maken of te bereiden. We hebben ook even mogen gluren in de 'smokerij'. Prachtig om te zien. (zie foto's!)
Na zon lange dag heb ik in de kliniek gegeten en heb ik 's avonds de jongens geholpen met het uitdelen van flyers. Ze zijn namelijk bezig met het organiseren van een feest 25 maart. Heel benieuwd. Ik werd toch wel een beetje raar aangekeken toen ik als tubab liep te proppen voor een Afrikaans feest.

Zondag (19 mrt) zijn we met zn allen (Hilde, Berendien, Sefanja & haar vriendinnen, ik & m'n ouders) naar Poco Loco gegaan, onze stamstrandtent om daar de dag te spenderen.

Maandag (20 mrt) bah bah bah. Vandaag gaan ze weer terug naar huis. Maar we hadden nog een dagje. 's Ochtends de kindjes en aangezien m'n moeder nog wilde kijken hoe ik aan het werk was, kwamen ze rond 11 uur. Samen hebben we de kindjes gehaald en dan naar de kliniek. Schaamde me dood. Normaal gesproken zitten de kindjes braaf te wachten op hun beurt maar aangezien er iemand *kuch pa kuch* met de kindjes aan het spelen was, was het natuurlijk lachen, gieren, rennen en springen. Daarna nog even naar mama aisha om een gedeelte van de nieuwe lading ballonnen uit te delen.
Daarna nog een klein rondje gelopen en was het voor hun tijd om terug te gaan naar het hotel.
's Avonds ben ik samen met Wally en Kebba naar m'n ouders gegaan omdat ze hun hadden uitgenodigd hadden voor een etentje. Uiteraard op zn Gambiaans een half uur te laat.... Na een heerlijke laatste maaltijd samen (voelde een beetje als een galgenmaal aangezien ik die week nooit zo lekker had gegeten als in de kliniek) was het tijd om afscheid te nemen. Sniksnotter.
En nog eens over nooit saai: terwijl we terugliepen van het hotel naar de strip.l, werd ik tegengehouden door iemand van het restaurant waar we net hadden gegeten. Er klopte iets niet met de rekening. Terwijl de ergste scenario's door m'n hoofd spookten, liep ik met hem mee. Wat blijkt, m'n ouders hebben geen verstand van Gambiaans geld. Ze hadden bijna een maandsalaris als fooi gegeven. Oeps!

Dinsdag (21 mrt) GEFELICITEERD BARTJE. Het eerste gemis hier in Gambia, niet je kleine grote broertje kunnen feliciteren met het feit dat hij eindelijk geen tiener meer is. (In mijn ogen blijf je altijd wel een klein vervelend gek mannetje hoor). Voor de rest een heerlijk lui dagje gehad met als afsluiting een nachtdienst.

Woensdag (22 mrt) heerlijk uitgeslapen en gebeld met m'n ene lieve vriendinnetje in Curaçao, daarna een zeer nuttige middagdienst en 's avonds gezellig met m'n andere vriendinnetje gebeld.