Week 13

Donderdag (11 mei) kwam ik er redelijk op tijd uit, waar ik onmiddellijk spijt van kreeg. We kregen namelijk de nieuwe watervoorraad binnen… Voor m’n gevoel 300 dozen met liters water later waren we allemaal helemaal kapot. Dat weegt nogal wat en iedere keer trap op, trap af is een intensieve morning exercise. Na een tijdje rusten was ik nog steeds kapot, en dan moest ik nog beginnen met werken! De laatste middag groep van de kinderen. Daarna heb ik samen met Jakka overlegd hoe ik het beste voorlichting kon geven aan de oudere kinderen over de puberteit en sex aangezien sex nogal een taboe is vanwege cultuur en geloof… Het is de absoluut geen goed idee om bananen en condooms te kopen want dan hebben we over 9 maanden een invasie van baby’s. Goed dat ik het even nagevraagd heb dus…

Vrijdag (12 mei) vandaag is het weer de zondag onder de moslims dus iedereen loopt dan altijd met de mooiste kleren aan. Ondertussen heb ik ook al wat Gambiaanse kleding met kleurige stoffen, dus doe ik gezellig mee met deze gewoonte. Vandaag heb ik voor de laatste keer de kinderen in de ochtend. Klinkt misschien stom maar dat maakt me toch een beetje emotioneel. Als ik op de school aan kom ben ik eerst een half uur bezig met iedereen te groeten want de laatste paar weken ben ik er niet in de ochtend geweest. Nog even kroelen met de kleutertjes en dan aan de slag. Nadat ik klaar was hadden we intervisie met de groep om de stand van zaken nog eens te bekijken. Wat schiet de tijd toch op… Het gevoel dat ik er nog helemaal niet klaar voor ben om weg te gaan wordt steeds sterker. ’s Middags even langs gegaan bij de jongens waar ze een grote schoonmaak hielden in de kamer van een van de jongens. Heerlijk om te zien hoe ze dat hier doen, want ook hiervoor moet je behoorlijk improviseren. ’s Avonds hadden we een filmavondje met de meiden inclusief alle hapjes die we hebben kunnen verzamelen, daar ging m’n laatste chocola (snik).

Zaterdag (13 mei) hebben we overdag heerlijk op het strand gelummeld met de jongens. ’s Avonds zijn we naar een concert gegaan van Mavado, een beroemde artiest uit Jamaica die optreed in het Independence Stadium. Wat een gekkenhuis! We waren er om 11 uur ongeveer voor het voorprogramma, toen was het nog redelijk te doen met de drukte. Wel werd er zoveel geblowd om je heen dat je er zelf bijna ook stoned van werd. Maar toen Mavado rond 2 uur het podium op kwam werd het echt een gekkenhuis. Het was dat we de jongens als een soort muur om ons heen hadden anders waren we zonder twijfel geplet. Heel benauwend en claustrofobisch maar wat een kick als je zo’n heel stadium los ziet gaan. WAUW. Toen we om 4 uur naar buiten probeerde te komen was het alleen niet zo leuk meer want toen werden we dus wel echt geplet, als denk ik dat mijn bont en blauwe lichaam nog wel meeviel vergeleken met de jongens die het ergste hebben opgevangen. Uiteindelijk kwamen we pas rond half 6 thuis. Het wordt bijna een traditie om op zondag met de oproep voor gebed in slaap te vallen, dat ga ik bijna missen als ik naar huis ga.

Zondag (14 mei) ik werd rond een uur of 1 wakker en het hele huis was weer verlaten, dus ik kon heerlijk op m’n gemakje weer de huishoudelijke taken doen. Daarna nog even Ataya gedronken bij de jongens en voetbal gekeken. ’s Avonds met een paar meiden en jongens wezen uiteten, en ondanks mijn goede voornemen om op tijd naar bed te gaan was het toch zodanig gezellig dat we pas rond half 1 het restaurant verlieten. Ik ben vergeten foto’s te maken van het restaurant maar dat zal ik nog wel een keer doen want het is zo’n gezellig en knus tentje. Buiten heb je een soort kerstverlichting en lampionnen langs de muren en bomen hangen en het is heel klein maar o zo gezellig.

Maandag (15 mei) vandaag draai ik m’n eerste verantwoordelijk dienst als nurse senior in de ochtend (van 8.00 tot 14.00), dat houdt in dat ik als een soort leidinggevende beneden het personeel stuur en verantwoordelijk ben voor de opgenomen patiënten. Ik ben begonnen door alles eerst in orde te maken want men heeft hier de neiging om alles te laten slingeren, van medicatie tot gebruikte naalden… Tussendoor de medicatie gegeven, controles gedaan, wondverzorging verzorgd etc. Die 2 uur extra werken plus alle verantwoordelijkheden slopen je wel dus na het werk een superkorte powernap gedaan want ik moest weer door naar de naamceremonie van de baby die vorige week bij ons was bevallen. De moeder stuurde iemand om me op te halen om me naar haar compound te brengen en hier heb ik de rest van de middag doorgebracht. In het begin was het een beetje ongemakkelijk want ja zit je dan daar als enige tubab, maar de mensen zijn zo lief en dankbaar en gastvrij dat ik me al snel helemaal op m’n plek voelde. Helaas was het dan toch tijd om te gaan, maar de moeder was even rusten. Ik vroeg haar man om door te geven dat ik helaas moest gaan maar dat ik snel terug kwam, 's avonds kreeg ik toch zo'n mooi smsje van haar.

Dinsdag (16 mei) was mijn tweede dag als nurse senior, alleen nu in de middag. Gelukkig viel het allemaal wel mee met de drukte maar ondertussen was ik ook bezig om een afscheidsfeestje te organiseren want aankomend weekend is het laatste weekend voor de Ramadan en mijn laatste kans om een feestje te geven. Gelukkig heb ik Irene, Hilde, Lamin en Wally die me fantastisch helpen. ’s Avonds als een blok in slaap gevallen.

Woensdag (17 mei) FANTASTISCH NIEUWS. Terwijl ik bezig ben met m’n nurse senior dienst in de ochtend, komt er iemand langs. Iemand om m’n badkamer af te maken!!!!!!!!!!!! Dat gaf me toch weer nieuwe energie aangezien het echt gekkenhuis was in de kliniek, niet normaal druk. We hadden 5 opnames waarvan 2 jonge kindjes met een fikse longontsteking die eigenlijk allebei aan het zuurstofapparaat moeten. Godzijdank is er een inzameling bezig voor een tweede want we redden het nu al echt niet meer met 1, en zometeen tijdens het regenseizoen wordt het nog noodzakelijker. We hebben vandaag ook weer een klinische les, nu van Machteld die wat verder ingaat op de ABCDE-methode. 's Middag samen met Hilde naar de grote supermarkt in West Field gegaan om de nodige boodschappen te doen voor m'n (afscheids)feestje. We gingen samen met Omar, een taxi chauffeur die ons wel vaker wegbracht. Na een rib uit m'n lijf aan kip gekocht te hebben (want ja, met spare ribs of speklapjes hou ik zoveel over hier), had Omar last van een zonnesteek denk ik want ik mocht naar huis rijden!

Topic van de week: ik blijf!

Ik zit er al een tijdje over na te denken om te blijven, omdat er nog zoveel is wat ik wil doen, en ik er helemaal nog niet klaar voor ben om te gaan. Mijn werk hier geeft me zoveel voldoening en de mensen om me heen maken me zo gelukkig. Daarom heb ik aan Annemieke gevraagd wat de mogelijkheden zijn om mijn verblijf hier te verlengen, en zij heeft het met Gert overlegd. Het is geen probleem en iedereen is blij als ik blijf! Zo gezegd, zo gedaan!